awak.

awak, sori. sori sangat-sangat. saya tatau dan tak pernah sedar betapa jahatnye saya terhadap awak. betapa saya menyiksa diri awak. dan juge diri saya sendiri. saya terlalu mementingkan diri sendiri. dalam masa yang sama, ati saya sakit. tiap masa pon saya sangat rindukan awak. saya tatau pon yang awak juge rindukan saya. saya baru tau. tadi. dan saya tak sangka air mata saya mengalir. untuk awak.

awak. awak cakap awak takkan putus asa. tapi semalam, baru semalam. saya nampak awak mcm da putus asa terus. saya dapat rasa. saya tatau yang sebenarnya. tapi. hem. tahla. saya tatau kenapa susah sangat untuk saya terima hakikat yang awak lebih baik bersama dengan dia. saya takde niat untuk benci dia. tapi saya terpaksa. sebab dia, saya hilang awak! saya hilang segalanya! sebab bagi saya, awak segalanya!

awak. saya nak awak tau. betapa saya ingin ucapkan sesuatu yang istimewa pada hari tuh. ade dua hari yang sepatutnya sangat istimewa buat awak dan juge buat saya. tapi saya ego. saya keraskan ati. saya buntu. saya sorang. sebab saya tade sape-sape yang saya bulih percaya. dulu, saya sangat percayakan awak, sampai awak bunuh perasaan percaya yang saya berikan tuh. saya tak sangka. tapi saya kena terima hakikat. tiada yang sempurna.

awak. maafkan saya. tiada niat langsung bagi saya untuk membenci orang yang paling awak sayang. tapi, mungkin saya mahu awak sayangkan saya lebih dari awak sayangkan dia. sekarang saya kena sedar dan saya belajar dan saya kena terima. awak takkan pernah jadi milik saya. saya takkan pernah jadi milik awak juga. walaupun saya terlalu mendambakan diri awak.

awak. saya tak pernah rasa menyesal kenal dengan awak. pernah sayang awak. pernah cinta awak. pernah rindu awak. saya mengaku. perasaan itu sebenarnya masih sama. sebab awak tiada gantinya. saya sangat sayangkan awak. tapi awak. janji awak pada saya pon awak tak tepati. awak ungkit janji saya kat awak pulak. saya memang perlu pikirkan tentang awak. tapi saya perlu pikir tentang saya juga.

awak. entahlah. saya pon tatau bila saya bulih dapat kekuatan untuk kotakan janji saya tuh. saya da tak tahan da neh. tiap kali pon tetap teringat awak. awak memang yang terbaik. saya sangat sayangkan awak sepenuh ati saya. saya rindu waktu kita sama-sama.saya rindu ketawa awak.gurau awak.nangis awak.saya rindu.

awak. saya sedih. sebab bile saya bersama dengan awak, saya tatau ape-ape pon. yang saya tau cume saya ada awak. dan saya senang bersama dengan awak. saya tatau yang lain-lain. tapi sekarang, semenjak kita tak baik mcm selalu, saya belajar dan kenal tentang pedihnya idup tanpa awak. dulu saya tak kenal mana permata dan mana manikam. saya ingat dua-duanya sama. saya ingat dua-duanya berharga.

awak. saya silap. rupanya saya silap besar. saya tatau bezakan yang mana tulen dan yang mana palsu. bodohnya saya kerana mempercayai orang yang tak sepatutnya saya percaya. saya mau awak tau. saya selalu nangis dalam ati. tiap kali saya nangis, air mata saya umpama mengalir-ngalir ke corong sepi telinga awak. awak tau saya sedih ke? awak tau saya menderita ke? saya harap awak dengar dan awak tau. awak jangan rasa. sebab ianya sangat sakit. saya tamau awak rasa sakitnya. sebab awak terlalu berharga buat saya.

awak. saya buntu. saya tatau apa yang patut saya lakukan. saya mau awak. dia mau awak juga. tapi, saya tamau awak tinggalkan dia sebab saya. sebab saya tau awak sangat sayangkan dia. takpe la awak. tetaplah bersama dengan dia. saya tak kesa. sebab mcm yang saya cakap tadi. awak bukan untuk saya. dan saya bukan untuk awak.

awak. maafkan saya. saya sayang awak. sampai bila-bila.



"Begitulah diibaratkan,
dunia dalam kehidupan.
Bermulanya di daratan,
kini menuju ke tengah lautan.

Angin..
yang menderu.
Datang..
tak menentu.
Ombak memukul,
pelayaran.
Apakah akan tergoyah; keimanan?

Untukmu TEMAN,
bajailah hidupmu.
Sinari hatimu dengan ketaqwaan.
Dalam mencari keredhaan Tuhan.

Hati-hati teman meniti salji kehidupan.
Kan rapuh,
bisa cair dan runtuh.
Bersama angin lalu kutitipkan harapan.
Agar terus tabah hadapi cabaran."